week 30 (klik hier)

Veranderingen in zorg, onderwijs, jeugd en werk – 1

De gemeenteraad houdt “reces”, komt dus niet meer bij elkaar in de maanden juli en augustus. Dat is een mooie gelegenheid om een aantal ontwikkelingen op het gebied van zorg, werk en jeugd uit te diepen. Alle betreffende wetten zijn inmiddels door de Eerste kamer aangenomen; nu moeten gemeenten zich klaarmaken voor de uitvoering van alle wijzigingen op dit gebied. Ook u als inwoners zult er het nodige van merken. Men spreekt wel van de drie of vier transities (veranderingen). Hert gaat dan om:

-de jeugdwet

-de Wet maatschappelijke Ondersteuning (wijziging AWBZ)

-de participatiewet

-passend onderwijs.

In de komende weken nadere informatie over deze wetten en de gevolgen voor gemeenten en haar inwoners.

 

Alle veranderingen en nieuwe wetten hebben te maken met ontwikkelingen in de maatschappij en in de (landelijke) politiek. Dat heeft te maken enerzijds met de wens van mensen om zelf meer invloed op hun leven en zorg te hebben. Maar ook met een terugtredende overheid. Van zorgen voor naar zorgen dat. En dat heeft weer te maken met politieke opvattingen. “Rechts”wil een kleiner overheidsapparaat, minder zorgkosten, meer marktwerking, meer afwentelen op de eigen verantwoordelijkheid. Om zo de overheidsuitgaven  te verminderen ten gunste van de particuliere hogere inkomens. “Links” wil juist meer persoonlijke keuzes in de zorg, behoud van het sociale stelsel waar dat nodig is, kwalitatief goede zorg als basisvoorziening voor iedereen. 

Iedereen ziet dat door de vergrijzing en ontgroening de zorgkosten omhoog gaan; dat straks minder mensen het voor meer mensen moeten opbrengen. Dus alles bij elkaar vindt men zowel op de linker als de rechtervleugel dat mensen in hun eigen kracht gezet moeten worden en niet moeten leunen op de overheid. Volgens de Progressieve Partij mag dat nooit omslaan in “eigen schuld, dikke bult”: immers je kunt er niks aan doen als je werkloos, gehandicapt bent of zorg nodig hebt. Dus de overheid zal altijd de mensen die het zelf niet kunnen redden moeten bijspringen. Ook al kost dat geld en al moeten daar de belastingen voor omhoog.

 

Onderstaande piramide geeft de beweging weer, die ingezet wordt met de verschillende ontwikkelingen. Op dit moment wordt nog veel “boven” in de piramide gewerkt. Doel is dat inwoners vanuit hun eigen kracht met hun eigen sociale netwerk zo veel mogelijk hun ondersteuningsvragen zelf oplossen. Alle ondersteuning is erop gericht om zelfredzaamheid en eigen kracht te stimuleren. Als een ondersteuningsvraag gesteld wordt aan de gemeente, dan wordt eerst gekeken naar wat mensen zelf kunnen, wat zij met hun sociale netwerk in hun eigen omgeving kunnen en alleen waar nodig wordt professionele ondersteuning ingezet. Dat noemt men ook wel  de “kanteling”

 

 

We gaan dus naar een situatie waar hoe langer hoe minder een “recht” bestaat op een voorziening (mits het een verzekering betreft). Bijvoorbeeld een scootmobiel, 3 uur huishoudelijke hulp, intensieve jeugdzorgbeleiding of werk in een beschutte omgeving. Maar dat er gekeken is wat nodig is om bijv. je zelf te vervoeren, een leefbaar huis, een opleiding of een baan te hebben. En dan nog daaraan gekoppeld; wat kun je zelf, je sociale omgeving of anderen buiten de overheid. Sommigen willen dat heel ver doorvoeren; anderen willen de beperkingen van “eigen kracht”erkennen: sommige mensen hebben geen eigen kracht. Kortom: alle mooie termen hebben allemaal een duidelijke politieke lading: bezuinigingen.

 

Hoe deze “filosofie”van de “kanteling”(eerst kijken naar eigen mogelijkheden, dan naar de omgeving en dan pas naar de overheid) uitwerkt op de gebieden van zorg, jeugdhulp, onderwijs en werk voor mensen die het niet geheel op eigen kracht kunnen leest u de komende weken.