Waar kunnen ouders met hun ongerustheid over de jeugdzorg terecht?Op de dag dat de rijksoverheid de geruststellende campagne www.dezorgverandertmee.nl startte, uitten veel ouders, instellingen en andere betrokkenen hun ongerustheid tijdens onze meedenkavond. Soms had je het gevoel dat die zorg en boosheid bij de verkeerde mensen terecht kwam, bij de Progressieve Partij dus, omdat die vooral bij de verantwoordelijken in Den Haag geuit moet worden. Of bij de coalitie-partijen en hun wethouders, maar die waren er niet (wel uitgenodigd).Enkele aantekeningen van deze avond. Zie ook bericht op www.progressieve-partij.nl
Over de jongerencoaches van 2 GetThere: De jongeren coaches zijn geen therapeuten, het zijn coaches en hun taak is het coachen van een jonger van 16 tot 27 bij zijn school- of werkcarriere.
De coach vraagt: wat zou je willen bereiken en wat kun je/moet je daar voor doen. Soms doen ze het met ondersteuning van een hulpverleningsorganisatie, soms merken ze dat er veel meer problemen zijn en betrekken ze er een hulpverlenende instantie bij. Het komt ook voor dat ze bijv. een maand praktische steun geven: hoe meld je je aan, hoe vraag je een OV kaart etc. aan, en dan kan de jongere het weer zelf. De periode varieert zo van 1 à 2 maand tot 1 à 2 jaar. Het is vooral een praktische ondersteuning, bijvoorbeeld ook mee gaan naar een jeugdcentrum, de eerste keer naar en sportclub, vrijwilligerswerk etc. om de drempelvrees te overwinnen.
We moeten er ons op focussen: Wat is belangrijk voor de jeugd van Aalten, wat hebben ze nodig?
Over de doelgroep: De jeugdwet geldt tot 18 jaar tenzij de rechter beslist dat de wet voor een veroordeelde moet gelden tot 23 jaar. Aandacht werd gevraagd voor kindermishandeling. AMK kan pas iets doen als er ook daadwerkelijk een melding is. Niet anoniem. Veel voorbeelden van misbruik van meldingen (ex-partners of familie die elkaar vals beschuldigen)
Over de positie van de pleeggezinnen: Kinderen die in een andere plaats in een pleeggezin komen wonen, waar vallen die onder, hun ouders wonen in zulke omstandigheden altijd in een andere plaats, dus volgens de regels vallen ze niet onder de zorg van de gemeente waar ze wonen, daar moet aandacht aan worden besteed, want het zijn kinderen met een ernstig probleem. Het gebeurt ook bij gescheiden ouders, 1 woont in de enen gemeente, de andere ouder in een andere gemeente, en het kind in een 3e gemeente, welke gemeente moet de zorg betalen?
Moet dit landelijk of regionaal op worden gelost?
Over de privacy: Een andere vraag die vooral in kleinere gemeentes speelt, hoe behoudt je de privacy? Moeten er geen protocollen komen voor mensen die niet tegen bekenden willen zeggen welke problemen ze hebben? Moeten hulpverleners uit een andere plaats komen? Een psychotherapeute meldde dat ze zag dat mensen soms schrokken als ze haar onverwacht in een supermarkt tegen kwamen. Een maatschappelijk werkster meldde dat het bij haar positief werkte dat ze in de gemeente woont waar ze werkt.
Over de zoektocht naar hulp en informatie: veel ouders ervaren hun zoektocht naar lotgenoten en informatie als eenzaam. Er zijn veel onbeantwoorde vragen. Ook niet altijd begrip bij instanties als gemeente met vastgestelde protocollen en regels.
De conclusie: De hulp moet veel meer gaan werken vanuit de vraag van de klant. Er moet gelegenheid zijn voor contact en informatie (mamacafe, lotgenoten, peer-to-peer)
Resultaat: aanwezigen kwamen met elkaar in contact; er werden matches gemaakt tussen ouders en maatschappelijk werk, lotgenoten en cjg, politiek en platform pleegouders.
Over de instellingen. Instellingen voor jeugdzorg maken zich zorgen. De budgetten worden gekort oplopend met zo’n 15%. Echter met als referentiejaar 2012; terwijl het aantal jongeren in instellingen dus tussen 2012 en 2014 is toegenomen. De instellingen moeten als goede werkgevers en zorgverleners hier tijdig op inspelen. Dat betekent ontslagen en wellicht jongeren die niet meer in een instelling kunnen blijven, maar thuis verder behandeld moeten worden. Dat is vanuit het perspectief van de jongere niet altijd verstandig. De Progressieve Partij heeft hierover vragen gesteld aan het College, kreeg wat geruststellende en ontwijkende antwoorden. Deze zijn voorgelegd aan een bestuurder van een instelling en daaruit blijkt dat je de problemen vooral op Achterhoeks schaal moet bekijken en aanpakken.
Reageren? joop.wikkerink@progressieve-partij.nl