In de daarop volgende workshops konden we volop kennis nemen van voorbeelden waar het met het stellen van die kaders en het geven van die duidelijkheid over de bedoeling vooraf mooi mis of juist erg goed ging. In een workshop over de windmolens in de gemeente Montferland leerden we dat je tijdens het spel de regels niet moet veranderen. Daar was men begonnen met 4 zoekgebieden en 15 molens. Gaandeweg kwam men op het idee om uit te gaan van hogere molens, meer vermogen, dus toen waren er nog maar 5 nodig. Drie gebieden konden geschrapt en Azewijn bleef over. Maar daar hadden ze al zoveel voor de kiezen: vuilnisbelt, grindgat, industrieterrein, windmolens. Unaniem was vanuit de workshop het advies: betrek de buurt in de exploitatie, laat ze delen in de winst.
Een tweede workshop ging over de werkwijze van de “Open Embassy”. Een club bevlogen jonge mensen die echt werk willen maken van inclusieve besluitvorming. Dus niet voor de vorm één dame met een hoofddoek opnemen in de organisatie en mee laten praten over haar vluchtverhaal toe vervelens toe, maar een echte plek geven. Hun missie: Het systeem dat in Nederland is opgetuigd voor inburgering en integratie werkt niet goed voor nieuwkomers.
Het remt ze in hun pogingen hun eigen leven op te bouwen, en ondersteunt ze niet in wat (nog) niet lukt. Daarom moet het veranderen. En doen we ons best om de invoering van de nieuwe Inburgeringswet in 2021 optimaal te laten lopen voor nieuwkomers. Het vertrekpunt is de stem van nieuwkomers zelf: hoe krijgt die telkens opnieuw een plek in alles wat er aan regelingen en systemen wordt bedacht.
Zij hebben o.a. gewerkt aan de vorming van onze cultuurverbinders. Ze gaven goede voorbeelden hoe je integratie wel en niet moet aanpakken. Kijk eens op: openembassy.nl