22 februari – Zaterdagavond en zondagmiddag was er de uitvoering van de Blue Lake Proms “Sound of Freedom”. Het 3,5 uur durende programma zat knap in elkaar. Met voor de pauze de complete geschiedenis van “D’r hönk wat in de lucht” (de inval in mei 1940) tot aan de bevrijding op 30 maart 1945. En de verhalen over burgemeester Verbeek die ondanks het verbod al Joden ophaalde uit Duitsland vanaf de jaren ’30. Maar ook de flinterdunne grens tussen “goed” en “fout”, waar kinderen de dupe van worden. Prachtig en indringend verwoord door Rocco Ostermann:Mien ander’n opa, den vroor zich blauw
In völs te dunnen kleere op weg noar Moskou.
Toen e tuus kwam was zien hof een zwartgeblakerd geraamte,
En in zien kop gin heroïek, moar wél een hart vol schaamte.
De teksten van Rocco Ostermann zijn trouwens bijzonder fraai en stemmen tot nadenken. Zeker moet ook genoemd worden dirigent Tijmen Botma die zijn orkest die teksten soms ingetogen, soms luid liet ondersteunen.
En dan Gerben Kruisselbrink die mooie arrangementen voor Rocco, Laura van Kaam en Niels Gooijer maakte. Want dat is toch steeds het belangrijkste van al die festiviteiten rond 75 jaar vrijheid: Hoe kon dit gebeuren, hoe kunnen we dit voorkomen en hoe kunnen we de vrede bewaren. Hoe kunnen we weg blijven van de heroïek en terug naar de bescheidenheid. Hoe kunnen we zorgen dat nieuwe tegenstellingen niet opgeklopt worden en bevolkingsgroepen niet weer tegen elkaar opgezet worden. Wat kunnen wij daaraan doen? Daarvoor is wel een actieve houding nodig. Mooi verwoord in het slotlied door Laura en Niels uit de musical Soldaat van Oranje: “Als wij niets doen. Wie dan?”