Bijna surrealistisch deze week.
Het ging heel snel en het einde is nog niet in zicht. Toch is het zaak de kop erbij te houden. Geen paniek veroorzaken door onbesuisde berichtgeving. Goed luisteren naar mensen die er verstand van hebben: RIVM, GGD, artsen, verzorgenden. Geen gekke dingen doen als hamsteren, “gevaar” opzoeken, maar ook niet overdreven in zak en as gaan zitten. Oppassen, nadenken en voorzichtig zijn hoeft niet te leiden tot absoluut stilleggen van het hele sociale leven.
Ook vanuit de overheid hebben wij de taak juiste informatie te geven, mensen oproepen zich aan de voorschriften te houden en vooral naar elkaar om te kijken. Wellicht zullen er in de komende weken nog meer beperkende maatregelen volgen. Wellicht zullen ook in onze gemeente besmettingen voorkomen. Laten we “onze kop erbij houden”. En niet alleen aan onszelf denken.
Weekend-aktiviteiten
Vrijdagavond
Dinxperkwis
Het was tè leuk om hier niet nog weer even te herhalen en te melden. Met 3 wethouders en 5 ambtenaren stortten we ons in de Dinxperkwis, een wel heel bijzondere kruising van pubkwis, opdrachtentocht, film- en foto-presentatie op vrijdagavond in Dinxperlo.
Van 19.00-23.15 uur werkten we ons het zweet veur de kop aan 10 categorieën met 10 opdrachten, vragen, lichamelijke en geestelijke pijnigingen. Dat alles in het kader van het komende Dinxperience in mei. 14 teams van 8 – 20 mensen deden mee: de uitslag laat nog lang op zich wachten, maar wij hebben hoge verwachtingen.
Zaterdag
Zaterdag kwamen we met enkele mensen bij ’t Noorden bij elkaar om het “Senioren-song-festival” voor te bereiden. Samen met de artiesten, juryleden en organisatoren. Dat beloofde een gezellige middag te worden voor de “oudere doelgroep”, een prachtig initiatief van ’t Noorden.
Helaas moest men donderdag besluiten gezien de kwetsbaarheid van de doelgroep dit niet door te laten gaan.
Maandag
Collega-wethouder Hans te Lindert en ik overlegden die morgen met een kleine afvaardiging van de Sociale Raad. Deze raad geeft gevraagd en ongevraagd adviezen over het hele sociale domein aan het College. We wisselen informatie uit en informeren elkaar over (komende) ontwikkelingen. De leden van de raad brengen geluiden “uit het veld” in. Zo maakten ze dit keer opmerkingen over de privacy in de hal aan de Hofstraat, de formulieren die zo moelijk zijn dat sommigen naar de formulierenbrigade moeten om ze in te vullen en het programma van Figulus. Al die punten leggen wij dan weer terug bij de organisatie die gaat bekijken of er verbeteringen mogelijk zijn.
Naast de verdere gebruikelijke overleggen op de maandag, bijvoorbeeld over de nieuwe wet inburgering hadden we die middag iets speciaals. Collega Martin Veldhuizen en ik togen naar Dinxperlo, waar we de eerste “hoge nood” sticker gingen plakken. Dat zit zo. In het raadsprogramma staat de suggestie om in de kernen een openbaar toegankelijk toilet te verzorgen. Ook vanuit de “maag-, lever- en darmstichting” wordt opgeroepen om mensen die plotseling naar de wc moeten behulpzaam te zijn.
In de discussie rond het uitvoeringsprogramma heeft het College aangegeven dit probleem serieus te willen aanpakken, maar ook dat we dit een mooie taak zouden vinden voor de samenleving en niet alleen voor de overheid. Dus zijn we op zoek gegaan naar winkeliers, organisaties en instellingen die in elk geval tijdens hun openingstijden hun toilet zouden willen openstellen voor mensen die heel nodig moeten, maar niet per se in die winkel of die horeca-gelegenheid iets willen kopen.
In elk geval de SAP (Stichting Aalten Promotie) en BREM (Ondernemersvereniging uit Bredevoort) pakten deze uitdaging op. Zij vragen hun leden hieraan mee te werken.
We hebben een drietal stickers laten maken: één die aangeeft dat mensen met hoge nood in de betreffende winkel terecht kunnen, één die aangeeft dat het toilet ook geschikt is voor mensen in een rolstoel en één waar de mogelijkheid is om baby’s te verschonen.
Op maandagmiddag waren we bij Harm Takke in Dinxperlo, onder belangstelling van veel media, om de eerste sticker te plakken. Omdat Harm Takke ook veel klanten heeft met scootmobielen en andere voertuigen voor mensen met een beperking en zij wel eens even moeten wachten tijdens het ophalen en wegbrengen, is dit natuurlijk een perfecte plek.
Dit is een begin. Wij hopen dat meer instellingen, winkels, maar vooral ook de horeca aansluiten. Na een tijdje willen we ook samen met o.a. de Gehandicaptenraad en andere ervaringsdeskundigen kijken of dit werkt en wat we moeten bijstellen.
Dinsdag
Verrassend werkbezoek bij VKF Renzel
Als College willen we graag weten wat er onder de plaatselijke bedrijven leeft, wat ze doen, welke vragen ze hebben, maar ook welke bijdrage ze leveren aan de economie en de werkgelegenheid en invoeging van mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Daarom gaan we regelmatig op werkbezoek. We wilden graag naar VKF Renzel aan de Helmkamp in Dinxperlo. Maar zo zeiden de directeuren Walter Huirne en Harm Schreurs: “Kom maar naar ons hoofdkantoor in Isselburg, dan zul je eens wat zien”. Daar was geen woord te veel van gezegd. Wat een imposant bedrijf: 4 hectare bedrijfshallen (stuk of 6), 40 vestigingen over de hele wereld, omzet 700 miljoen, 400 medewerkers in Isselburg, 16 in Dinxperlo en dat alles met straffe doch vriendelijke hand geleid door een energieke 78-jarige heer Renzel. 35 jaar geleden begonnen op een boerderij in Spork en nu een miljoenen bedrijf.
O ja: wat doen ze? Ze maken alles voor kantoor en winkel-inrichting van kunststof: prijskaarten, winkelstrips, uithangborden, staanders, zowel standaard vanuit hun webshop als op maat. De producten worden daar gebogen, gelast, verlijmd en bedrukt. Alle kunststofplaten worden op maat aangeleverd door bijv. Vink Didam. Ze produceren, maar monteren niet zelf, dat doet bijv. Virupa Aalten. Maar ook maakt men bedrukte T-shirts, stickers, pennen, USB-sticks. Je kunt het zo gek niet bedenken. Veel machines zijn en worden zelf ontwikkeld en ook bijvoorbeeld geëxporteerd of gebruikt in eigen vestigingen in bijv. India.
Wat bijzonder indrukwekkend is, dat de 78-jarige eigenaar elke dag bezig is met nieuwe uitvindingen. Zo heeft hij de Dorfsladen bedacht: een automaat met versartikelen voor dorpjes waar geen winkel meer is. Hij ontwikkelt mobiele verzamelplekken van kastjes waarin de pakketbezorgers hun pakketjes kunnen stoppen en de klant dat pakketje na z’n werk op kan halen via app of cijfercode. Hij is bezig met aangepaste fietsen, scootmobielen en elektrische vervoermiddelen (in Duitsland een geheel nieuwe markt). Het bedrijf heeft een eigen bedrijfsschool, heeft samen met de Anton Tijdink school in Terborg grensoverschrijdende lesprogramma’s en werkt ook met programma’s voor “Behinderte”.
Een mooi voorbeeld van een bedrijf dat niet stilstaat, zich richt op de nieuwe vragen in de markt met oog voor het personeel. Het zou mooi zijn om met dit bedrijf ook eens verder te filosoferen èn te werken aan een grensoverschrijdend arbeidsmarktbeleid.
Dinsdagavond kwam de raad kort bij elkaar. Er waren vragen gesteld door de fractie van GB over het provinciaal toezicht op de financien van de gemeente en de motie over de verkeersveiligheid op de rotonde in de Dijkstraat in Aalten. De Provincie heeft de taak om de begrotingen van de gemeenten te bekijken en een oordeel te geven. Bij veel gemeenten hebben ze een opmerking gemaakt over zgn. taakstellende posten; die vinden ze niet zeker genoeg. Daar hebben ze gelijk in: over een taakstelling is niet vooraf zekerheid te krijgen, daarvoor is het een taakstelling.
Ondanks die opmerkingen, die de provincie bij de meeste gemeenten maakte, heeft men de gemeente Aalten wel onder de lichtste vorm van toezicht gezet. De vragen over de motie-Dijkstraat gingen over de vraag waarom het College hierover een vertrouwelijke mededeling had gegeven. Volgens wethouder Martin Veldhuizen loopt het proces van aanbesteding en inschrijving nog en kun je daar niet op inbreken.
Woensdag
De eerste vervallen bijeenkomsten
Woensdagmorgen zou ik met een aantal vertegenwoordigers van zorginstellingen een gesprek hebben met een zgn. visitatiecommissie. Deze commissie is ingesteld door het ministerie van SZW en controleert of de regio, de sector en de overheid voldoende doet om de extra arbeidsmarktgelden voor de zorg goed te besteden. Wij hadden een sterk verhaal voorbereid over onze gemeentelijke samenwerking in de Achterhoek op het gebied van zorg en onderwijs en arbeidsmarktbeleid, maar de belangrijkste man van de commissie, de bekende Doekle Terpstra was ziek, dus werd het gesprek uitgesteld.
Die middag heb ik mij laten voorlichten over de (on)mogelijkheden om de overlast (zeg maar stank) van houtrook objectief te meten. Dat is zoals bekend een groot zwak punt in Nederland bij eventuele rechtszaken die er lopen. Er is een meetmethode voor andere doeleinden. Bekeken wordt of deze ook voor dit doel geschikt is.
Woensdagavond sprak ik wat mensen uit de zorg. Ik ben benieuwd naar hun opvattingen over de toekomstige ontwikkelingen in de zorg. Je ziet dat er steeds meer oudere mensen komen (over enkele jaren is een derde van de bevolking van de gemeente ouder dan 65). Dat deze groep steeds ouder wordt, steeds langer thuisblijft en aangewezen is op steeds meer hulp; terwijl de financiële middelen die gemeenten van het Rijk krijgen om voor deze groep te zorgen minder worden en het de vraag is of er in de toekomst voldoende personeel is. Dat lijkt mij een enorme uitdaging waar we goed met elkaar over moeten gaan hebben: wat vinden wij met z’n allen goede zorg als we weten dat er meer mensen langer en intensievere zorg nodig hebben, het geld daarvoor minder wordt en het moeilijker is om geschikt personeel te vinden.
Donderdag
Het regent afgelastingen
Donderdagmiddag zou er een bijeenkomst zijn van de Grenzhoppers in Winterswijk. Een leuk Duits-Nederlands inspiratieprogramma met mensen aan weerszijden van de grens. Waar gaan we ons in de samenwerking op richten, wat zijn de overeenkomsten en verschillen, wat zijn de kansen?
Helaas hadden de Duitsers toen al een verbod op dienstreizen gekregen, dus het had geen zin om met alleen Nederlanders deze bijeenkomst te houden.
Vrijdag
Thuiswerken
Het eerste dilemma was er vrijdagmorgen. Al weken enigszins verkouden en nu in Warnsveld een vergadering van het Dagelijks bestuur van de GGD. Goed geluisterd naar de eigen adviezen van de GGD en toch maar afgebeld. En dan per mail commentaar op de stukken geven. Kan best, maar je weet dan niet wat er mee gebeurt.
Even later kwam het bericht dat ook het DB ingestemd heeft met het opschorten van het Rijksvaccinatieprogramma (een kerntaak van de GGD) vanwege het feit dat alle hens aan dek nodig is voor de corona-crisis.
Vanaf 16 maart 2020 onderbreekt GGD Noord- en Oost-Gelderland het Rijksvaccinatieprogramma voor alle 4- tot 18-jarigen in de 21 gemeenten in de regio. In de gemeente Aalten gaat de geplande vaccinatieronde van 24 maart dus niet door. De BMR/DTP en HPV-vaccinaties worden verplaatst naar het najaar van 2020.
De meningokokkenvaccinaties gaan wel door, maar op kleinere schaal en op een ander moment. Reden hiervoor is dat de GGD alle capaciteit nodig heeft voor de inzet tegen het coronavirus. Ook geeft de GGD hiermee gehoor aan de oproep met niet meer dan honderd mensen tegelijk op één locatie te zijn.
En dat is best een crisis: vele mailtjes, brieven en berichten vanuit de officiële instanties als GGD en VNOG worden ter kennis van het College gebracht. Maar ook vele bijeenkomsten en evenementen worden gecanceld. Het is wel mooi om te zien dat dat gewoon gebeurt, zonder mopperen, het is vervelend, maar nu even nodig.
Maar ik heb wel spijt met al die vrijwilligers en professionals die soms maanden voorbereiding hebben gestopt in een concert, een voorstelling een manifestatie en dan nu op één dag moeten besluiten: het gaat niet door.
Respect voor die besluiten. Ook respect voor alle mensen in de frontlinie die op hun post ons allemaal er doorheen moeten slepen. En “hun kop d’r bi’j holt”.