Wat een avond! Om niet makkelijk te vergeten. De Progressieve Partij organiseerde woensdag avond een bijzondere bijeenkomst over asiel en migratie. Tussen alle geweld van mis-informatie, valse framing en discussies die over de verkeerde dingen gaan, ophitsers die hierdoor ons een crisis willen aanpraten, terwijl de opvang in Nederland gewoon een staaltje bestuurlijke onmacht en onwil laat zien, kwam op deze avond het verhaal van de vluchteling aan de orde.
In een vol boekencafé legde Esther Diepenbroek, fractievoorzitter van de PP uit waarom we deze avond hadden georganiseerd. In de buitenwereld wordt heel veel òver asielzoekers gepraat, vooral door mensen die er nog nooit een gesproken hebben. Er wordt heel weinig mèt asielzoekers gepraat, laat staan geluisterd. Ook wij als gemeente Aalten en als PP staan voor besluiten om asielzoekers, statushouders en gevluchte Oekraïners op te vangen. Ook wij willen oog hebben voor de vragen van mensen over deze nieuwkomers in onze samenleving. Wat moeten we doen om onze samenleving klaar te maken voor deze opvang en wat mogen we van asielzoekers verwachten als ze hier tijdelijk komen wonen. Daarvoor is het goed eerst de feiten te kennen.
Petra Hoezen, fractievolger had een gedetailleerde presentatie voorbereid over begrippen en cijfers. Wat daarvan blijft hangen is dat er jaarlijks ongeveer 350.000 immigranten naar Nederland komen. Veel vanwege “de liefde”, veel vanuit EU-landen (vrij reizen en vestigen), veel voor tijdelijk werk of studie (arbeidsmigranten) en 15% van dit aantal is asielzoeker. Ongeveer 50.000 per jaar (in 2023); in dat zelfde jaar zijn 27.000 vergunningen tot verblijf afgegeven. “Waar hebben we het over”, verzuchtte iemand uit de zaal: “50.000 op een bevolking van 18 miljoen; dat is toch niet veel?”. Ook de cijfers voor Aalten wekten soms verbazing: vanaf 2025 moeten we volgens de spreidingswet plm. 167 asielzoekers opvangen, de gemeente zet in op 200 plekken. Daarnaast moeten de gemeente 220 plekken voor Oekraïners inrichten (sober, tijdelijk) en zo’n jaarlijks 55 statushouders huisvesten (geen huizen, maar personen).
En dan natuurlijk de klapper van de avond. Esther interviewde Awn Maarof een Syrische operazanger die op een asielboot (een van de 6) in Arnhem woont. Hij wacht volgens zijn zeggen op zijn tweede interview. Heeft dus nog geen status. Mag nog niet werken en zit op de boot met allemaal mensen die wachten en de hele dag zich afvragen: wanneer kom ik aan de beurt”. Awn heeft één voordeel: hij kan een aardig potje zingen, want hij is afgestudeerd operazanger. Dat liet hij horen met vier prachtige emotionele liederen, op de piano begeleid door Matthijs Stronks. Beiden onderdeel van het project Niemanders, waarin Nederlandse musici langs asielzoekerscentra gaan om muziek te maken met asielzoekers.
Er waren veel statushouders aanwezig die begeleid worden in hun inburgering en zoektocht naar werk door twee aanwezige job coaches van Laborijn: Casper Kaspar en Nahed Almelhem. Zij beantwoordden talrijke vragen vanuit het publiek. Dat publiek luisterde ook geboeid naar de persoonlijke verhalen van de aanwezige statushouders uit bijv. Syrië, Iran. Het blijkt dat wij als normale inwoners weinig weten van hoe de inburgering in z’n werk gaat. Daar werd goede informatie over gegeven. “Hoe kan het dat arbeidsmigranten zo aan het werk kunnen, en asielzoekers niet ?”. Dat ligt volgens een van de aanwezige jobcoaches Casper Kaspar aan de wetgeving in Nederland. Asielzoekers moeten ook eerst of tegelijkertijd met hun werk inburgeren, Nederlandse taal leren. Ook was een medewerker van Figulus aanwezig. Zij ontmoet ook in Aalten veel onbegrip in wijken en buurten wanneer er statushouders komen wonen. Daar ging uiteindelijk het gesprek over. Hoe kunnen we op een goede manier met elkaar samenleven. Communicatie, goed welkom heten, met elkaar praten is het beste medicijn. Ik had de indruk dat iedereen onder de indruk was van de verhalen, maar toch vrolijk naar huis ging: er gebeuren echt mooie dingen, we hebben echt gemotiveerde mensen gezien en we moeten echt meer weten en vragen aan mensen die hier komen wonen.
Joop Wikkerink