Over ervaringsdeskundigheid gesproken. Maandagavond kwam de groep mensen die vanuit hun eigen situatie heeft meegedacht over bestaanszekerheid, armoedebeleid en gemeentelijke maatregelen naar de beeldvormende raadsvergadering. Daar waar de groep in anonimiteit begonnen was, waren zij nu allemaal aanwezig, een stap naar voren en deelden drie woordvoerders van hen hun ervaringen met de aanwezige raadsleden. En dat maakte indruk. Opvallend was ook de eerlijkheid van de raad: voor ons is armoede eigenlijk een ver-van-m’n-bed-show. De woordvoerders van de groep gaven aan dat juist het groepsgesprek hen sterker gemaakt heeft en dat er daardoor een soort sterk groepsgevoel is ontstaan van: je staat er niet alleen voor. Het zou erg mooi zijn als zo’n groepsgevoel als leidend principe ook in ons beleid een plaatsje zou krijgen. Geen beleid zonder inbreng van ervaringsdeskundigheid. Verantwoordelijk medewerker voor dit beleid Christel Sloetjes gaf in heldere bewoordingen aan waar en hoe rekening is gehouden met de opvattingen en aanbevelingen van de expert-groep. Opvallend is dat deze niet alleen de gemeente betreft, maar eigenlijk alle instellingen die met deze problematiek te maken hebben: Laborijn, de Woonplaats, Figulus en de scholen. Een punt waar we ons steeds weer het hoofd over breken: hoe komt de informatie en steun terecht op het juiste moment bij mensen die het nodig hebben. Het blijkt niet genoeg te zijn om allerlei maatregelen of instrumenten te hebben, maar juist om ze op de plek te krijgen is lastig.