Het duurde even, maar dinsdag was het dan zover: De buurt van de “Gemeentelijke opvang locatie voor Oekraïense ontheemden” aan de Nijverheidsweg in Aalten kwam “buurtmaken” op uitnodiging van de gemeente en Figulus. Vanaf deze zomer wonen hier zo’n 15 vluchtelingen; in het begin was er wat wisseling, maar nu een redelijk vaste groep. Het was koud, dus we verhuisden maar naar binnen in plaats van te gaan zitten in de mooie tent die de mensen van Figulus hadden opgezet. Maar toch waren er nog even een paar praatjes: namens de Oekraïense bewoners een mevrouw die natuurlijk hartelijk bedankte; ik namens de gemeente die vooral de buurt bedankte en ook de bewoners een veilig en goed verblijf toewenste. We gingen binnen kijken naar de gezamenlijke keuken en woonkamer en mochten even de neus om de hoek steken van de slaapkamers met stapelbedden. De buurt kwam met cadeautjes en er was een buffetje besteld door de gemeente. Maar de Oekraïense dames hadden zelf ook lekkere pannenkoekjes gebakken, een beetje zoetig. Iedereen vond ze lekker. Er waren in totaal wel zo’n 50 mensen. Communicatie is moeilijk maar gelukkig was Alina er, iemand die beide talen spreekt. De buren zijn benieuwd. Een oudere buurtbewoner: “ze zijn zo keurig, altijd ook aan het schoonmaken”. Twee kinderen, waarvan een jongetje gewoon naar school gaat, de Slinger. “Hoe weet jij waar de Slinger is?”. Buren vragen waar de mensen oorspronkelijk vandaan komen, hoe ze hier gekomen zijn en wat voor werk ze in Oekraïne deden. En of hun huis kapot is en wat ze nu voor werk doen. Eén meneer werkt bij een bedrijf voor koelapparatuur in Gaanderen; ‘één (hij was er niet, moest werken) bij Vion in Groenlo. Het was gezellig. Een heel verschil met de eerste avond toen we kwamen aankondigen dat het gebouw gebruikt zou gaan worden door Oekraïners. De onbekendheid maakte veel mensen onzeker, voelden zich overvallen. Maar nu alles normaal draait hoorde je geen enkel onvertogen woord meer. Integendeel.
Joop Wikkerink