Ideeën voor betere bijstand

20 juni – Op 30 juni a.s. is er een kamerdebat over de werking van de Participatiewet. Daar kunnen nog veel verbeteringen in worden aangebracht. Rutger Groot Wassink (GL-wethouder uit Amsterdam) en Peter Heijkoop (CDA-wethouder uit Dordrecht) hebben vanuit de grote steden een “Deltaplan” opgesteld. Daarin een aantal noodzakelijke verbeteringen voor het sociale stelsel, natuurlijk ook ingegeven door de “menselijke maat”. Een interessante is dat je ook achteraf een WW- of Bijstandsuitkering zou moeten kunnen aanvragen, vanwege de vele ingewikkelde flexconstructies en –banen, waardoor je een maand zonder inkomsten zou komen te zitten

 

Onderzoek niet-gebruik SZW

Dat zo’n Deltaplan nodig is bleek uit een rapport van de Inspectie SZW. Zo’n 170.000 huishoudens maken geen gebruik van de bijstand terwijl ze daar wel recht op lijken te hebben. Dat becijferde de Inspectie SZW voor het rapport ‘Niet-gebruik van de bijstand – Een onderzoek naar de omvang, kenmerken, langdurigheid en aanpak’ dat deze week naar de Tweede Kamer is gestuurd. 

 

Er zijn al wel wat oplossingsrichtingen:

Divosa (organisatie van directeuren sociale diensten) vindt het percentage niet-gebruik hoog voor een regeling die het laatste vangnet hoort te zijn voor mensen die onder het minimum dreigen te raken. Dat baart zorgen, maar roept ook vragen op. Hoe komen deze mensen nu rond? En waarom kloppen ze niet bij de gemeente aan? Als we daar meer inzicht in hebben, kunnen we samen met alle betrokkenen bekijken welke vervolgacties nodig zijn.

 

Verbeteringen kunnen zitten in betere voorlichting en bestandskoppeling, maar Divosa pleit er ook voor om goed te kijken naar de financieringssystematiek van de bijstand. De Inspectie SZW stipt terecht aan dat die gemeenten stimuleert om de poort naar de bijstand zo dicht mogelijk te houden. Het zou goed zijn te onderzoeken of deze financieringssystematiek haar doel niet voorbijschiet.

 

Tot slot zou de Rijksoverheid kunnen onderzoeken of de Participatiewet en de WW nog wel aansluiten bij de flexibele arbeidsmarkt waar losse baantjes en nul-urencontracten legio zijn. Dat vraagt om een aanpak voor de ver doorgevoerde flexibilisering van de arbeidsmarkt. Ook zou het bijvoorbeeld ook mogelijk moeten worden om met terugwerkende kracht een uitkering aan te vragen.