In de gemeente Aalten is een zeer actieve werkgroep die zich bezighoudt met de akkerranden. Per buurtschap zijn er dan weer contactpersonen. Zij proberen mensen (boeren en burgers) te overtuigen van het nut van het inzaaien van akkerranden en zorgen dat mensen het geschikte bloemzaad krijgen. De werkgroep op de Haart (Han Langeler, Evert Lensink en Henk Obbink) organiseerde met Henri Harmsen vrijdagavond een huifkartocht langs mooie voorbeelden. Dat was een zeer leerzaam reisje.
Voorbeelden op de Haart.
Allereerst al dat met het geld van de SAAP (Stichting Samenwerkend Actief Aaltens platteland), rond de 6000 euro, de zaden aangekocht en verdeeld worden onder de deelnemers. Met die 6000 euro kan 1500 m2 akkerrand worden ingezaaid. Er is nogal een onderscheid tussen meerjarige en eenjarige bloemen. De laatste geven vaak snel en mooi resultaat, maar het veldje moet weer opnieuw ingezaaid worden.
Tweede opvallendheid: We zagen hele mooie voorbeelden aan de Bosweg, de Kriegerdijk, Huiskermateweg en Legtersdijk. Maar niet alles ging en gaat goed. Zo zagen we een veldje met eenjarigen van vorig jaar, echter dit jaar was daar niks mee gebeurd, dus lag het er bruin en dor bij. Wel is die plek (bij de grens) volgens Henri Harmsen de enige plek waar de kwartel (trekvogel) in de gemeente is gesignaleerd.
Aan de Legtersdijk een prachtig een groot perceel met eenjarigen, maar pal daarnaast was een perceel totaal “mislukt” door de aanwezigheid van alleen maar kweekgras. Opvallend op dat perceel een kloeke wadi waar na 5 jaar al behoorlijke elzen en wilgenopslag plaatsvond. Plus volgens de eigenaar allerlei vogels en kleine dieren die daar opeens aanwezig waren. Zo kun je dus aan een stukje natuurontwikkeling doen.
Lessons learned….
Dat was ook wel de les van dit bezoek. Akkerranden aanleggen is veel meer dan alleen maar de mooie plaatjes en kleurige bloemen (zie foto’s). Het is ook rekenen en meten. Zo kun je het mengsel afstemmen op de kwaliteit van de grond. Het mengsel waarmee dit jaar gewerkt is omvat wel tegen de 20 soorten. Maar het is ook onderdeel van het landschapsbeheer waarvoor grondeigenaren een vergoeding krijgen. Datzelfde geldt voor het gebruik van kruidenrijk grasland (minder kunstmest) en extensief kruidenrijk stroken beheer (stroken die niet gemaaid worden als schuilplaats voor insecten en kleine dieren). Ook kun je daarmee de verplichte drie meter bufferstroken invullen. Daar zijn allemaal regels en regeltjes voor, maar als grondeigenaar of boer moet je hier ook het nut van inzien en er ook voordeel van hebben. Bij het gezelschap van vrijdagavond, allemaal actief in akkerrandenwerkgroep, PAN (Agrarisch natuurbeheer) of SAAP is die wil en het inzien van die noodzaak er zeker.
Mooiste uitspraak van één van hen”Ik ben helemaal niet van de Groenlinksen of zo, maar als ik zie wat wij in de afgelopen veertig jaar allemaal kapotgespoten hebben dan weet ik dat dat niet goed is. Als ik zie dat rond de grens op de Haart geen enkele weidevogel meer is (aan de Duitse kant trouwens wel), dan is dat zorgelijk. Als ik merk dat wanneer ik van Aalten naar Dinxperlo rijd (op de trekker), ik geen enkele vlinder tegenkom dan is er echt wel wat aan de hand.” Mooi om mensen uit de praktijk die dagelijks met de laarzen in de modder staan dit soort inzichten te horen verkondigen. Mooie opsteker om samen met boeren, natuurliefhebbers en ecologen èn gemeentebestuurders de ernst van de zaak in te zien en aan te pakken