21 maart – There is a crack in everything, That’s how the light gets in.Anthem, Leonard Cohen
Van de voorzitter van de Progressieve Partij,
We leven in een roerige tijd. Allerlei berichten, meningen en indrukken komen op ons af. De echte deskundigen en de nep-deskundigen geven via diverse media hun mening, al dan niet gebaseerd op feiten en/of ervaringen. Op alle beleidsmakers rust een bijna ondraagbare taak om alles in goede banen te leiden. Niemand weet wat de beste maatregel zal zijn. Verdeeldheid zaaien is zeker geen bijdrage aan de oplossing. Als deze crisis voorbij is weten we (achteraf) wie echt gelijk had, hoewel menigeen ook dan zal proberen z’n eigen gelijk te krijgen.
Bijna al onze leden zijn van na de oorlog, (Indië, Irak en Syrië laat ik even buiten beschouwing). Juist nu we 75 jaar bevrijding zouden vieren, vraag ik mij wel eens af hoe het gevoel toen was. Helaas kan ik het mijn ouders niet meer vragen. De angst, de onzekerheid, de zorg om je familie, je vrienden en het land.
De zorgmedewerkers van nu “zijn de soldaten van toen”, zij staan in de frontlinie. En net als toen vallen er “burgerslachtoffers”.
Ik denk aan al die zorgmedewerkers in ziekenhuizen, verpleeg- en verzorgingshuizen en in allerlei woongroepen, zoals b.v. Estinea.
Vooral nu, om begrijpelijke redenen, bezoek niet meer verantwoord is en de honderden vrijwilligers noodgedwongen thuis zitten, wordt er extra veel van hen gevraagd. Naast de normale verzorging, vragen de cliënten ook om extra aandacht, troost en nabijheid, nu bezoek van geliefden niet meer mogelijk is.
HULDE VOOR IEDEREEN IN DE ZORG!
Hoe kijken we tegen deze tijd aan?
Blijven we gezond?
Moeten we afscheid nemen van een dierbare?
Houd ik mijn baan?
Hoe gaat het met mijn bedrijf(je)?
Hoe leg ik het mijn jonge kinderen uit?
Duurt het weken, maanden of jaren?
En wat als dit allemaal voorbij is?
Hoe zal de samenleving er dan uitzien?
Is er wat geleerd van deze tijd? (van de kredietcrisis in 2008 is niet zo veel geleerd, de bonussen zijn niet veranderd).
Hoe maakbaar is de samenleving?
Gaat de natuur uiteindelijk toch z’n eigen gang?
Blijven we Europa en de wereld over vliegen, voor een veel te lage prijs?
Heeft de luchtverontreiniging een grote invloed op de uitbraak van de ziekte (Trouw 31/3) en hoe pakken we die echt goed aan?
Allemaal vragen voor later. Laten de opiniemakers en wij zelf, daar over nadenken en de beleidsmakers voeden met nuttige en duurzame adviezen.
Voor nu: let vooral op elkaar en op jezelf.
Het ga jullie goed.
P.s.
Op de grens van Turkije en Griekenland en op de Griekse eilanden zitten nog steeds 2500 kinderen zonder ouders. Het hemd is nader dan de rok, maar deze kinderen mogen ook niet vergeten worden!!
Gerrit Stronks