Vakantietijd betekent ook vervangingstijd. Als er collegeleden met of op vakantie zijn, moeten er evengoed zaken op diverse terreinen geregeld worden. Ook uit het takenpakket van de burgemeester. We hebben afgesproken dat diamanten bruidsparen en inwoners van 100 jaar en ouder de felicitaties krijgen van het gemeentebestuur. De burgemeester komt dan altijd even op de koffie en overhandigt een attentie. Dus als hij op vakantie is moet de loco dat doen. Vandaar dat ik de laatste weken regelmatig op pad moest met een bos bloemen. Dat levert leuke verhalen op over vooral vroeger. Maandag was het bruidspaar te Lindert-Roeleveld aan de beurt. Typisch Achterhoekse of Aaltense namen. Niks daarvan. Volgens de heer te Lindert is er geen familie onder Aalten. Hij is afkomstig uit Meddo. De vader van mw. Roeleveld was zeeman in Scheveningen. Tijdens de evacuatie van Scheveningers in de Tweede Wereldoorlog kwam haar opa hier. Later ging ze daar op vakantie. Eind vijftiger jaren ging ze “in betrekking” bij te Roele op de Haart. Haar latere man werd geboren aan het Kleuverspad. Vandaar. Leuke verhalen.
Minder leuk is het politierapport van de vondst van een hennepplantage in de kern Aalten. Het betreft hier een huurwoning van de Woonplaats. Het is goed te weten dat huurders die het in hun hoofd halen in hun huurhuis een hennepplantage of iets anders met drugs te beginnen door de Woonplaats zonder pardon op straat gezet worden. Het huurcontract wordt ontbonden. Dat staat ook in het contract, dus eenieder weet waar hij niet aan moet beginnen. De gemeente (burgemeester) heeft de mogelijkheid het betreffende pand te sluiten voor bijv. zes maanden. Maar dan onttrek je zo’n woning weer aan de woningvoorraad. Die toch al krap is. Dus in dit geval is dat niet gedaan. Je ziet dan wel hoe tegenstrijdig de wetgeving rond drugs in elkaar steekt. Niet alleen niet telen en wel de verkoop gedogen, maar ook wie er aangepakt kan worden. De grote opdrachtgevers blijven meestal buiten schot. Eind deze week maakte de rijksoverheid bekend dat er in de 10 aangewezen gemeenten in totaal 149 aanvragers zijn voor een zgn. gesloten coffeeshopketen. Wellicht dat daaruit blijkt dat de hennepteelt voor een deel uit de criminaliteit gehaald kan worden.
Gewone wethouderstaken
Maandag had ik samen met een beleidsmedewerker WMO een digitaal gesprek met Beatrijs van Riessen en een regiomanager van Estinea. Het was goed om elkaar na het hoogtepunt van de coronacrisis even te spreken hoe nu als verlopen is en op dit moment verloopt. Uit dat gesprek kwam naar voren dat er zeker in woonvoorzieningen voor gehandicapten èn in voorzieningen voor ouderen best wel spannende tijden geweest zijn, en er gewerkt moest worden met tekort aan middelen en soms tegenstrijdige informatie. Dat is gelijkluidend aan het landelijke beeld. Nu is het allemaal bekender en kan men zich beter voorbereiden. Desondanks vindt men in deze sector de gedachte aan een tweede golf zorgwekkend. Gelukkig was er ruimte om weer met de “gewone dingen” aan de gang te gaan. Zo willen wij graag nadenken over de wijze van organisatie van dagbesteding en beschut werk voor de cliënten van Estinea. Hier zitten ons de diverse wetten en inkomensstromen in de weg. Dus wij willen graag een pilot maken “simpel switchen in de keten”, waarbij de inwoner en zijn ontwikkeling centraal staan. Soms heeft hij of zij baat bij een stukje dagbesteding, soms aan training, soms aan werk. En dat dan ook soms op verschillende momenten in iemands leven of zelfs in de werkweek. Dat is allemaal lastig voor instellingen en werkgevers. Maar er zijn voorbeelden waar dat kan. Dus dat is een leuke uitdaging.
Interview Binnenlands Bestuur
Het blad Binnenlands Bestuur (de naam zegt het al) is hèt medium voor medewerkers bij de overheid en semi-overheid die met het beleid en de uitvoering daarvan te maken hebben. Er komt een wekelijks magazine uit en elke dag een email nieuwsbrief. De redactie had in een artikel in de Gelderlander/Tubantia een artikel gelezen over de regionale inkoop Jeugd en wilde graag iets weten over de situatie in de Achterhoek. Aangezien ik voorzitter ben van het Poho (portefeuillehoudersoverleg Sociaal Domein in de Achterhoek) en de woordvoerder namens de wethouders die betrokken zijn bij die aanbesteding mocht ik dat interview geven. Dat is een leuke en zinnige aangelegenheid, want zo krijg je de gelegenheid om uit te leggen wat we aan het doen zijn. Het gaat in de inkoopstrategie voor maatwerkvoorzieningen Jeugd in de Achterhoek om twee belangrijke principes. Allereerst willen wij de aanbieders van Jeugdhulpvoorzieningen graag zien als partners die samen met ons de beste behandeling en begeleiding binnen de financiële kaders willen. Dat sommige aanbieders nog wel eens vraagtekens hierbij zetten is ook wel logisch omdat het ook nog om verschillende rollen gaat. De gemeenten bepalen het wat (tot welk resultaat moet een traject leiden) en de aanbieders bepalen het hoe (welke interventies zijn nodig en hoe lang). En dan gaat het ook om gewoon omzet voor de aanbieders. Dat zijn bijvoorbeeld zzp-ers, maar ook grote organisaties met veel behandelmogelijkheden. Dus het vergt veel overleg en communicatie van beide kanten om tot een juiste mix te komen. De coronatijd gooide daarbij natuurlijk behoorlijk roet in het eten. Een tweede principe is dat we als 8 Achterhoekse gemeenten in vrijheid met elkaar kunnen besluiten over de gewenste aanpak, aanbesteding en inkoopstrategie. Dat die 8 gemeenten het niet altijd eens zijn is duidelijk. Daarom hebben we het scenariodenken ingevoerd. We schetsen deze zomer een aantal scenario’s die moeten leiden tot een ingangsdatum van de nieuwe contracten en de vorm van de aanbesteding. Daaruit gaan we kiezen; een van de scenario’s is ook een niet gelijke ingangsdatum. Dat wordt lastig voor alles en iedereen, maar dat zal uit de studie moeten blijken. Als we eruitkomen, dan betekent dat een les voor andere samenwerkingsverbanden.
Wil je het hele artikel lezen? Kijk dan op de site van Binnelands bestuur, uitgave woensdag
Blikverbreding
De vakantietijd is ook goed om eens even verder te kijken dan de waan van de dag. Dus ik had een gesprek gearrangeerd met een heel oude kennis die indertijd als jonge hulpverlener in de psychiatrie uit Aalten vertrok en na zijn pensionering als docent en manager ziekenhuis weer terug kwam wonen in Aalten. Het is interessant om te horen hoe de ontwikkelingen in de zorg gegaan zijn en hoe langzamerhand het geld en de markt de zorg zijn gaan beheersen. Dat kan leiden tot onjuiste zorg op de onjuiste plek. Maar ook is er het besef dat niet alle ziektes zijn te genezen en niet alle gedrag is te veranderen. Dus we zullen als maatschappij oplossingen moeten blijven vinden voor mensen met specifieke eigenaardigheden, afwijkend gedrag, langdurige ziektebeelden. Bijvoorbeeld in (beschermd) wonen en in (beschut) werk. Dat is niet altijd gemakkelijk. Maar het helpt altijd wel als de besluitvormingsstructuur maar helder is: wie neemt de besluiten en wie is daarvoor verantwoordelijk? In de gezondheidszorg is dat nog wel eens lastig te ontdekken. Dat blijkt ook uit het verslag van de “verkenner” in de ziekenhuiskwestie. Op 21 juli publiceerde hij zijn bevindingen.