week 41 (klik hier)

Nog steeds geen goed gevoel over de basismobiliteit

Deze week ging het in de commissie Ruimte vooral om ruimtelijke plannen. Met één uitzondering nl. de kadernota “basismobiliteit”, al vaker aangehaald in deze rubriek. Het besluit wat de gemeenten nu moeten nemen is een “kadernota”, een opsomming van uitgangspunten en een antwoord op de vraag hoe de organisatie eruit ziet. Daarna moeten er nog aanbestedingen volgen voor het daadwerkelijk vervoer. Nu wordt voorgesteld om 4 medewerkers van de regionale gemeenten bij elkaar te zetten in het gemeentehuis te Winterswijk. Dat heet het team opdrachtverlening. Die moeten dan een aanbesteding gaan voorbereiden voor de vervoerscentrale. Dat is een organisatie die het vervoer moet gaan plannen. Voorstel is om die aanbesteding bij een marktpartij te doen. Bijv. Arriva of Syntus. In elk geval iemand die verstand heeft van openbaar vervoer. Vervolgens moeten dan de vervoerders nog gecontracteerd worden. De bedoeling is dat dat ook lokale vervoerders kunnen zijn. Zo dicht mogelijk bij de klanten met zoveel mogelijk kennis van het gebied. Volgens de dienstdoende wethouder Luiten is het niet de bedoeling dat na het vaststellen van de kadernota de raad nog betrokken wordt bij de keuze van die vervoerders. Dus nu op dit moment moeten de randvoorwaarden meegegeven worden: besparing op CO2, service aan de gebruikers enz.  Dat geeft mij geen goed gevoel. Het gaat er in de raad nauwelijks over. Willen we echt minder CO2-uitstoot? Willen we dat onze ouderen niet meer via Lichtenvoorde  van Aalten naar Bredevoort moeten omrijden? Geven we kansen aan nieuwe vormen? Zorgen we dat de taxichauffeurs niet verdrongen worden door vrijwilligers? Dat soort vragen.

 

Bij de ruimtelijke plannen ging het ten eerste over de invulling van het voormalig terrein van de Te Paske en KSA in Aalten. Beele wil hier iets super-innovatiefs neerzetten. Er waren wat vragen over geluidsoverlast (van het spoor) en over de kosten van sanering. Wethouder Kok was zo tevreden en enthousiast over dit plan dat hij zei: al kost het een paar ton meer, dan nog moeten we dit doen.

Er waren vragen over verbouwingen of nieuwbouw in het buitengebied waarin vooruitgelopen werd op het komende bestemmingsplan. Dat is in principe mogelijk als er een verklaring van geen bezwaar wordt afgegeven. Zo zou een grote boerenwoning aan de Beunkdijk gesplitst moeten worden. Dat kan alleen maar als de woning als “karakteristiek” bestempeld wordt. Dat had de commissie cultureel erfgoed inmiddels gedaan. Iemand vroeg nog wel of dat niet een beetje toevallig is en waarom dat karakteristieke niet in een eerder stadium was onderkend.

De meeste discussie kwam over de aanvraag om twee woningen te mogen bouwen aan de Legtersdijk. De bouwrechten kwamen van reeds aangekochte en opgeruimde landbouwschuren. Beleid is dan herbouwen op dezelfde plek of zo dicht mogelijk tegen de bebouwde kom aan. Dat principe wordt hier verlaten. Daar hadden sommige leden van de rondetafelcommissie toch wel moeite mee. We zullen zien hoe de stemming in de raad uitpakt. Ook als je de geschiedenis van de tot standkoming van dit voorstel bekijkt snap je dat sommigen het woord maatwerk  vertalen als willekeur of bevoordeling. Was het ooit de bedoeling dat onroerendgoedhandelaren schuren opkochten in het buitengebeid om dan woningen te kunnen bouwen? Waarom mag deze “uitruil” van rechten wel op deze plek en mocht dat bij de Kalverweidendijk (Dinxperlo) niet? Van wie zijn de rechten? Dat wordt uitgezocht. Wie wordt eigenlijk eigenaar? Is er niet de schijn van belangenverstrengeling nu het gaat om ex-CDA raadsleden en vervangers? Als dat niet zo is moet dat glashelder gemaakt worden. Het tegendeel is waar: er wordt gewoon niet over gesproken.

 

In oktober/november gaan de meeste raden in Nederland hun begroting voor het komende jaar weer vaststellen. Ook de raad van de gemeente Aalten. In die begroting staan de beleidsvoornemens van het college en de bedragen die daar mee gemoeid zijn. Veel bedragen staan min of meer vast: huur, personeel, subsidies. Sommigen schommelen met het gebruik: wmo-voorzieningen (aanpassingen, huishoudelijke hulp en begeleiding), gebruik jeugdzorg. De inkomsten komen voor meer dan 90% van het rijk en voor een deel uit bijdragen van inwoners en bedrijven: onroerendzaakbelasting voor eigenaren van woningen en eigenaren en gebruikers van niet-woningen (o.a. bedrijven), rioolrecht en afvalstoffenheffing. Die laatste twee moeten kostendekkend zijn. En op de afvalstoffenheffing mag niet “verdiend”worden. Dus als we met z’n allen goed het afval scheiden, minder aanbieden, zodat het goed hergebruikt kan worden (opbrengsten) gaan de kosten van ophalen en verwerking omlaag en dus de kosten voor de inwoners. Dat is nu het geval. De OZB gaat wel  meer dan 5% omhoog, maar de afvalstoffenheffing  gaat iets omlaag, zodat de totale woonlasten voor een gemiddeld huishouden (en een eigen huis) met 3% stijgen. Om die maximaal 3% te halen, moet er wel langdurig een greep gedaan worden in de stroppenpot om de kosten van riolering te beteugelen. Ik classificeer dat als “toekomstig kiezersbedrog.”