Zondag.
De week begon heel bijzonder: mijn verjaardag met 40.000 “gasten” bij de Klimaatmars in Amsterdam. Het was nat, koud en vooral gezellig. Schuifelen van Damrak naar Museumplein. Niks meekrijgen van speeches of muziek. Vooral natte boel. Maar al die mensen willen echte maatregelen tegen de opwarming van de aarde. En dat Nederland zich aan de internationale afspraken houdt. Het helpt, demonstreren. Als een duveltje uit een doosje kwam de 180graden draai van het kabinet: toch CO2-heffing voor bedrijven en verlaging van de energierekening voor huishoudens. We gaan de goeie kant op.
Maandag.
Deze middag had ik ingeruimd om te overleggen met twee teams van Zorg en Inkomen: de WMO-consulenten en de mensen van bijzondere bijstand/schuldhulpverlening. Het is belangrijk te weten hoe dat nu gaat: zo’n aanvraag voor ondersteuning vanuit de WMO, of een melding voor schuldhulp. Steeds zie je weer dat wetten, regels een voorschriften op zichzelf lijken te staan. Soms elkaar tegen lijken te werken. Mijn ambitie is om te werken via de “bedoeling” en niet volgens de strikte regels. Onze consulenten kijken ook heel erg naar wat de vraag van de inwoners, de oplossing voor een probleem is. En niet zozeer welke voorziening of maatregel beschikbaar is.
Dinsdag
Enkele van de 10 “cultuurverbinders” kwamen op bezoek. Hier bleek al meteen hoe moeilijk agenda’s en afspraken zijn. Er was een misverstand over de tijd. Dus toen het gesprek begon moesten er al weer mensen weg. Een medewerker en ik spraken met dames uit resp. Syrië, Iran, Soedan en Duitsland. Er waren best verschillen in opvatting. Sommigen wilden per se niet terug naar hun land van herkomst. Een Syrische mevrouw wilde graag terug als het vrede was. Hoewel haar man hier een goede baan heeft, de kinderen op school zitten. Cultuurverbinders zijn nieuwkomers die al wat langer hier zijn, redelijk Nederlands spreken en kunnen uitleggen wat de specifieke cultuurkenmerken van hun bevolkingsgroep zijn. Zij leggen ook aan hun landgenoten uit hoe hier de cultuur werkt. Dus dat je niet onaangekondigd wegblijft van een afspraak omdat het regent. In Soedan blijf je nl. binnen als het regent. Maar leggen ons ook uit dat mensen uit Eritrea het juist als een vorm van respect zien om ons niet aan te kijken als ze met ons praten. Wil je gebruikmaken van diensten van Cultuurverbinders, neem dan contact op met Figulus.
’s Middags namen we afscheid van Ilse Saris en Wim Elferdink, de voormalige wethouders in Winterswijk. Daar spraken we ook erg veel mensen. Er is nog steeds veel ongeloof en onbegrip over de val van het WB-CDA-college.
’s Avonds discussieerden raad, college en enkele ambtenaren over de “kaders van participatie”. Er was nogal wat spraakverwarring over de begrippen, vond ik. Participatie is wat anders dan zienswijzen indienen of dan een uitspraak van de bevolking via een referendum. Participatie is meer co-creatie: gebruikmaken van de ideeën en deskundigheden van de inwoners. Participatie moet je ook niet met elk onderwerp doen. Het college moet altijd wel informatie geven.
Woensdag.
’s Morgens kwamen de wethouders Werk en Inkomen in de Achterhoek bij elkaar voor hun portefeuillehoudersoverleg. Dit keer bij de Werkacademie van Laborijn (aan de Nijverheidsweg). We hadden het over het Werkgeversservicepunt. Dit is een samenwerkingsverband van UWV en de gemeenten (of hun organisaties zoals Laborijn of SDOA). De accountmanagers van WSP proberen bij de werkgevers werk te creëren, op te halen voor de doelgroep werkzoekenden die onder de verantwoordelijkheid van de gemeenten of UWV valt. En dan hebben we het al lang niet meer over vacatures, maar vooral over taken die wellicht in parttimewerk kunnen worden verricht. Enkele wethouders bleven nog na om een kijkje te nemen bij de werknemers. Er is veel publiciteit over de bejegening van klanten door de medewerkers van Laborijn. Ik heb op verzoek ook enkele gesprekken met (ex-) werknemers van Laborijn gevoerd. Dat is leerzaam, want zo kunnen misschien dingen beter georganiseerd worden. Het blijft mensenwerk. Aan het eind van de midddag reisde ik af naar Zutphen. In de Walburgiskerk werd de jaarbijeenkomst van het Gelders-Energie-accoord gehouden. Het ging jammer genoeg niet over nieuwe en goede klimaatideeën voor Gelderland. Maar het was een politiek debat in het kader van de verkiezingen voor de Provinciale Staten.
Donderdag.
’s Middag kwamen de wethouders Sociaal Domein bij elkaar. De Provincie had uitgerekend dat er in heel Gelderland 69 miljoen te kort zou zijn op de uitvoering van de Jeugdzorgtaken. Maar zag dat als een soort normale ontwikkeling. Sommige gemeenten hebben reserves, die echter na een paar jaar leeg zijn; andere gemeenten moeten dit door andere maatregelen ophoesten. Gemeenten voelen zich langzamerhand een citroen die langzaam uitgeknepen wordt als het om het geld voor de Jeugdzorg gaat. We stelden een tariefmodel vast dat naar het idee van de wethouders eerlijke tarieven inhoudt voor het sociale domein. Maar wel weer tot kostenverhoging voor gemeenten leidt. Dus moet er aan andere knoppen gedraaid worden om de kosten in de hand te houden. Dat kan misschien door meer aandacht voor preventie zodat duurdere hulp later pas ingezet hoeft te worden.
Die middag/avond streken we weer neer op de Vijverberg. Zo’n 200 werkgevers waren afgekomen op het werkgeverscongres “de inclusieve arbeidsmarkt” van het Werkgeversservicepunt. In rake presentaties werden noodzaak, middelen en mogelijkheden getoond. Heeft u werknemers met een arbeidsbeperking in dienst die een aangepaste plek, machine of auto moeten hebben? Deze kunnen geleverd en vergoed worden door UWV. Het meeste indruk maakt een presentatie van Jitske Kramer over hoe inclusief wij als maatschappij willen zijn: “Diversiteit is dat je op het feestje mag komen; inclusiviteit is dat je ook de muziek mee mag bepalen.” Met andere woorden: een werkelijk inclusieve samenleving laat ook “afwijkende gewoonten” toe. De Timmerij uit Neede kreeg de prijs van “Unieke Achterhoekers”.,
Vrijdag
Er was een leuke voorjaarsactiviteit in het dorp Aalten georganiseerd. “Vrouwelijke ondernemers”. Dat zijn er ongeveer 60 in de kern Aalten. Veel van hen hadden wat extra’s deze vrijdag in huis. Workshops, modeshows, optredens, hapjes, drankjes enz. Vanaf 15.00 uur was er een officiële opening en wandeling langs enkele locaties. Het was echt pokken-weer, dus we waren maar met een klein groepje dat de modeshow bij Klein Entink, gevolgd door een dansdemonstratie van Danz-Arte en de heerlijke producten bij Stoer Wonen (waaronder de Borghmanbiertjes) bewonderden. Maar ach: het eerste wijnfeest viel ook in het water. Dus de volgende “vrouwelijk ondernemersdagen”zullen vast prachtig weer hebben.
Die avond gingen college Hans te Lindert en ik op een kort bezoekje bij de Turkse Stichting. Zij wilden ook praten over hun angst naar aanleiding van de aanslagen in New Zealand. Gaan we doen. Maar we kamen om ook te luisteren naar de verhalen over hoe jongeren in Aalten Zuid aangesproken kunnen worden op hun gedrag, als dat over de schreef gaat. Goed gesprek,
Daarna naar de indrukwekkende presentatie “Perspectief”van de muziekvereniging De Eendracht. Veel beeld, geluid, natuur, bos, verhalen en natuurlijk muziek. Heel aardig was dat Natuurmonumenten sterk aanwezig was met informatie over het Loohuisbos. De grootschalige kap heeft veel losgemaakt in Aalten, maar omdat de Eendrachtavond vooral over bos, Lohuis en omgeving ging, kreeg Natuurmonumenten de gelegenheid om uit te leggen wat ze daar aan het onderhouden waren. Prima combinatie.