193 A4tjes tekst, bijna alle moties overgenomen, na 3 uur vergaderen; is dat nog van deze tijd?Dinsdag waren er de algemene beschouwingen over de begroting 2018. Dat werkt als volgt. Het College komt met een boek van 117 pagina’s vol met cijfers en letters, verdeeld over zgn. programma’s, bijv. “Onze leefomgeving”. In dat hoofdstuk staan alle activiteiten en uitgaven op het gebied van bijv. afvalverwerking, verkeer en onderhoud straten, duurzame energie. Zo zijn er 6 programma’s en nog wat paragrafen, bijlagen. In de weken voor de begrotingsbehandeling worden technische vragen gesteld en worden er een paar bijeenkomsten gehouden waarin uitleg gevraagd en gegeven wordt. Schriftelijk (7 pagina’s) en mondeling (10 pagina’s verslag)
De eerste ronde
Als de raadsleden alles denken te snappen gaan ze per fractie “algemene beschouwingen”opstellen en op papier zetten. Dat levert dan weer zo’n 4 à 5 pagina’s tekst per fractie op, in totaal zo’n 30 pagina’s. In die 30 pagina’s worden dan weer “beleidsmatige” vragen gesteld: waarom zus en niet zo, waarom maar zoveel en niet zoveel. Daar antwoordt het college dan weer op, dit keer 19 pagina’s. De teksten van de 7 fracties en de 19 pagina’s antwoorden vormen de eerste ronde van de discussie. Een papieren discussie dus.
De tweede ronde
De tweede ronde begint in de raadzaal tijdens de “begrotingsbehandeling”, dit jaar dus op 7 november vanaf 19.30 uur ’s avonds. Sommige fracties hebben moties ingediend of amendementen (wijzigingsvoorstellen). Weer 10 pagina’s. Elke partij (fractievoorzitters meestal) krijgt eerst vijf minuten om zijn/haar mening te geven over alles wat voorligt: 117+7+10+30+19+10 = 193 A4tjes tekst. De fracties reageren na die vijf minuten op elkaars standpunten, moties en amendementen. Soms begrijpen ze elkaar niet of willen ze elkaar niet begrijpen. Ze proberen elkaars standpunten ook te “framen”. Dit jaar ging het veel over glazen die half vol of half leeg zijn, kritiek werd weggezet als “chagrijn”en de dingen die uitgevoerd zijn werden op het konto van het coalitieprogramma geschreven. De meeste vragen zijn er echter voor het College. Dat mag hierna dus reageren. Ze proberen de goeie dingen te benadrukken (dit jaar werden de onderscheidingen en de prijzen nogal genoemd) en de dingen die wat minder goed gingen niet te veel accent te geven. Positieve uitzondering dit jaar van wethouder Nijland met zijn opmerking dat hij en zijn voorganger te weinig aan duurzaamheid gedaan hebben.
De derde ronde.
Iedereen (21 leden) van de raad mag daarna meedoen en elkaar proberen te overtuigen dat dingen anders moeten of juist zo blijven. Dit keer waren er 3 amendementen en 3 moties. Eén wijzigingsvoorstel werd door het College overgenomen; één werd na discussie en afspraken weer ingetrokken en één werd verworpen (extra geld voor het instrumenten fonds). Eén motie werd overgenomen, dus niet in stemming gebracht en één unaniem aangenomen (onderzoek naar landelijke richtlijnen voor muziekcorpsen) en één met twee tegenstemmen aangenomen (onderzoek naar gratis WiFi.). Daarna werd de hele begroting aangenomen.
De vraag is of deze manier van (be)handelen nog van deze tijd is.Doordat er zoveel te behandelen is, krijgen enkele -vaak wat ongevaarlijke- punten de meeste nadruk. Zoals een paar cent meer voor een muziekverenging, een onderzoek naar Wifi, minimarapportage of een scholingsbudget. Terwijl de grote vragen blijven liggen. Over bijvoorbeeld duurzaamheid, armoedebeleid, inrichting van het buitengebied. Er werd hier en daar wel wat gezegd over bestuurlijke vernieuwing. Er komen wat werkgroepen, informatieavonden en misschien voorstellen. Daarbij zou ook de vorm van deze algemene beschouwingen eens beschouwd moeten worden en dan ook de informatie-waarde voor het publiek.
Reageren? joop.wikkerink@progressieve-partij.nl