In de kandidatenfolder staat het zo:
“Brutalen hebben de halve wereld,” : zij die de weg weten, communicatief sterk zijn, niet bang zijn zich te laten horen, snel(ler) resultaat bereiken.
Wil raadslid zijn voor iedereen, vooral voor die inwoners die zichzelf niet onder de “brutalen” scharen. Weet uit eigen ervaring hoe moeilijk het is om gehoord te worden als je met problemen zit, niet weet waar je moet aankloppen. Wil er daarom voor jou zijn, kan je misschien op de goede weg helpen: “mail mij gerust als je ergens mee zit.”
Sta voor kansengelijkheid, bestaanszekerheid, voor een gemeente waarin iedereen mee kan doen en zichzelf kan zijn. Zet mij daar de komende jaren weer 100% voor in.
Esther, je roots liggen in Dinxperlo, je woonde een tijdje in De Heurne en nu al weer 2,5 jaar op de Grote Maote in Aalten. Je bent dus wel een echte Achterhoeker. Hoe verbonden voel jij je met de Achterhoek?
Waar ik vroeger dacht dat ik veel liever in de stad wilde wonen, want daar was veel meer te doen, is dat nu heel anders. Het gemoedelijke van de mensen en het klaarstaan voor elkaar zijn de dingen die goed bij me passen. Ook kun je door het mooie landschap lekker tot rust komen hier. De Achterhoek voelt voor mij als thuiskomen.
Natuurlijk helpt het ook als je actief bent in je woonplaats/gemeente. Bij clubs of verenigingen waar je je hobby kunt uitoefenen. Dit doe ik bijvoorbeeld bij de lokale omroep: AFM. Hier maak ik verschillende radioprogramma’s. Als interviewer voor één van deze programma’s spreek ik zoveel verschillende mensen met hele mooie ideeën voor de Achterhoek. Hierdoor krijg je een heel goed beeld van wat er allemaal te doen is in de Achterhoek.
Dit geldt natuurlijk ook voor mijn werk als raadslid. Hierdoor heb ik een veel beter beeld van hoe alles tot stand komt. Wat er wel kan en mag en hoe je daar zelf invloed op kunt uitoefenen. Het is belangrijk om mee te doen en dat kan goed door je te verdiepen in de lokale politiek.
En als je het over de Achterhoek hebt kun je natuurlijk niet om het festival der festivals heen: de Zwarte Cross. Ook al is dit festival ontzettend groot geworden de laatste jaren, toch laat het de typische gemoedelijkheid van de Achterhoekers zien. Geen gedoe, gewoon gezellig een biertje drinken en genieten van de muziek. Ik hou daarvan. En niet alleen als festivalbezoeker, maar ook als medewerker op het festival. Dat laatste moet je ook echt een keer meemaken, ik kan het iedereen aanraden!
Je maakt je erg druk om rechtvaardigheid voor mensen die “niet tot de brutalen”horen. Heeft dat ook iets met het Achterhoeker zijn te maken?
Dat is een lastige vraag. Ik heb altijd een sterk rechtvaardigheidsgevoel gehad. Als er iemand in mijn klas gepest werd, dan ging ik juist met diegene om, betrok deze persoon bij spelletjes op het schoolplein enz. Dat zit gewoon in mij.
Toch denk ik wel dat het in de Achterhoeker zelf zit om voor een ander klaar te staan. Het is hier heel normaal om je naober te helpen. Dat is natuurlijk van oudsher al zo. En hoewel dat nu misschien toch wat minder vanzelfsprekend is, zie ik toch nog steeds heel veel mensen hier die voor een ander klaar staan. Dat merk ik ook tijdens de AFM Hulpweek.
Je bent een van de drijvende krachten achter de Hulpweek van AFM die elk jaar rond kerst gehouden wordt. Wat is hiervan de bedoeling en wat je drijfveer.
Tijdens deze week proberen we zoveel mogelijk mensen te helpen die, om wat voor reden dan ook, een rotjaar hebben gehad. Iedereen kan dan voor zichzelf of voor een ander een wens insturen. Die proberen we dan te vervullen. Het gaat vaak juist om hele kleine dingen. Bijvoorbeeld even een bloemetje of een pakketje met iets lekker brengen. Het idee dat iemand aan ze denkt is vaak al genoeg om ze een goed gevoel te geven.
Als je ziet hoeveel mensen hier belangeloos aan meewerken om dit mogelijk te maken, dan word je daar ontzettend blij van.
Tijdens deze Hulpweek worden er ook boodschappenpakketten bezorgd bij mensen die het niet zo breed hebben. Door de vele samenwerkingen met andere organisaties in onze gemeente, voorkomen we dat er misschien wel vijf pakketten bij één adres terecht komen. Zo kunnen we veel meer mensen blij maken met een mooi en zeer bruikbaar pakket met boodschappen.
In één van de advertenties van PP zagen we je met een regenboogvlag, PP doet mee aan de Internationale Vrouwendag. Je legt steeds de nadruk op het feit dat iedereen er toe doet en zichzelf mag zijn. Wat zegt het jou dat jij één van de twee vrouwelijke lijsttrekkers bent in de gemeente en nog jong ook?
Maar één ding: er zitten te weinig vrouwen in de politiek. En ook te weinig jonge mensen. Want als ik met mijn 34 jaar als jong wordt bestempeld, dan is er nog wel wat te winnen op dit gebied denk ik. Al snap ik het wel, de meeste raadsleden zijn toch (grijze of kale) mannen van zeker boven de 50. Dan ben ik inderdaad jong. Wat ik wel mooi vind om te zien, is dat er 4 jaar geleden nog geen enkele vrouwelijke lijsttrekker was. Nu zijn het er 2! We gaan dus wel vooruit. Past ook wel mooi bij de Progressieve Partij natuurlijk: vernieuwing en vooruitgang.
Wat gaat de Aaltense politiek merken van meer vrouwen in de raad en zelfs twee lijsttrekkers?
Met alleen twee vrouwelijke lijsttrekkers zijn we er nog niet. Ik hoop dat er na de verkiezingen meer vrouwen in de raad komen. Nu zijn het er 5 van de 21. Dat mogen er echt wel wat meer worden. Tegen vrouwen die twijfelen wil ik maar één ding zeggen: ga ervoor! Het is een mannenwereld waar je vaak ook best wat haantjesgedrag tegenkomt. Als vrouwen kunnen we mooi wat tegenwicht bieden. En de vrouwelijke kijk op dingen is wel degelijk anders dan die van mannen, dus die kunnen we goed gebruiken. Vrouwen aan de top! 😉
